અસમંજસ

મને હતું કે સપનાં જોઈ લીધાં એટલે પુરૂ,

પછી ખબર પડી કે એમાં તો જાગવું પડે,

આ જિંદગીના રસ્તા ક્યાં આસાન છે,

વાત મુસાફરની છે એટલે ભટકવું પડે,

ક્યાં સુધી સહન કર્યા કરવું દુખ-દર્દને,  

હૈયું બેફામ બને તો એને વઢવું પણ પડે,

કાલે સુરજ સામે બથંબથ આવ્યું વાદળ,

થાકીને ધોધમાર એને વરસવું જ પડે,

ક્યાં સુધી સાચવીશ ખુદને ‘અમિત’,

લાગણીનો મામલો છે તો લુટાવું જ પડે.

-     અમિત પ્રજાપતિ ‘પારિજાત’